Ao falarmos do primeiro tomo de Grandville salientabamos a beleza do escenario imaxinado por Bryan Talbot, mais xa entón destacabamos coma o seu grande acerto o de engadirlle un significado ucrónico capaz de levalo máis aló do puramente lúdico e convertelo en pretexto para a elucubración política. Mon amour (Astiberri, 2013), continuación daquela primeira aventura, non se desvía desta premisa, situando de novo na cerna do seu argumento as difíciles relacións entre unha república socialista de Gran Bretaña recentemente emancipada e a súa antiga metrópole, Francia. O punto de partida da trama é a investigación dunha fuga da Torre de Londres, unha penitenciaría tan segura "que se poderían gardar nela as xoias da Coroa se Gran Bretaña fose monárquica". Mais o fuxido non é só un perigoso criminal, senón que tamén foi no seu día unha figura destacada da loita pola independencia británica. A resolución do caso traerá consigo, xa que logo, a impugnación dalgúns dos heroes do movemento de liberación nacional e a posta en cuestión do proceso en conxunto, sementando dúbidas sobre os mitos fundacionais desta nova Gran Bretaña post-colonial. Coma xa fixera no tomo anterior, Talbot debuxa con elegancia e ofrece unha intelixente combinación de acción e aventura, ao tempo que formula preguntas incómodas sobre o seu propio país, na que é unha das series máis inspiradas e orixinais do momento.
Entradas relacionadas
Grandville
Ningún comentario:
Publicar un comentario