Pese a ser un escritor ben considerado no mundiño, coido que o conxunto da obra de Warren Ellis está moi por debaixo das que son as súas dúas creacións principais: Planetary e The Authority. Concebida como unha renovación dos paradigmas superheroicos tradicionais, coido que o tempo ven a demostrar que esta última non é senón un cómic de superheroes en estado puro. Agora ben, como todas as obras perdurables do xénero, posúe rasgos proprios. Teóricamente, o grupo de superseres coñecido como The Authority non pretende, como fai a práctica totalidade dos superheroes, manter o status quo vixente fronte ameazas externas, senón “facer do mundo un lugar algo mellor”. E digo teóricamente porque na práctica, ainda que as súas actitudes e solucións sexan algo máis agresivas do habitual, o esquema seguido difire en pouco do que seguen productos máis ortodoxos. Nas tres aventuras que recolle este volume que ven de publicar Norma, The Authority reacciona sempre fronte ameazas externas de carácter global e remata por restaurar a normalidade. As diferencias, polo tanto, son apenas de grado.
Lida cunha certa distancia (hai xa máis de sete anos que o primeiro número da serie veu a luz) a obra mantén as súas principais virtudes: os personaxes conservan o seu carisma, a introducción de elementos proprios do xénero fantástico e da ciencia ficción segue a agradecerse e o excesivo da trama semella ter algunha función alén de epatar ó lector.
Cómpre destacar o labor do conxunto de artistas que se ocupan do apartado gráfico. Pouco se pode decir de Bryan Hitch, debuxante que hoxe é un dos máis cotizados do medio e que tivo aquí o seu primeiro traballo extraordinario. A pegada do que foi a súa influencia principal, Alan Davis, percíbese ainda en The Authority, ainda que sen dúbida Hitch comeza a explotar o que sería o seu proprio estilo, perfecto no aspecto narrativo, nas escenas de acción e na definición visual de personaxes e localizacións. O complemento ideal do seu debuxo ven dado polas tintas de Paul Neary, cuia extensa traxectoria avala a súa excelencia, e pola acertada coloración de Laura DePuy.
Ningún comentario:
Publicar un comentario